Realizując obowiązek prawny wynikający z ustawy z dnia 28 lipca 2023 roku o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 1606)] w Parafii zostały wprowadzone standardy ochrony małoletnich.
Ochrona małoletnich w działaniach duszpasterskich naszej parafii – normy i zasady – do pobrania
STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH
Podmiot
Parafia pw.św.Marka Ewangelisty w Mielcu-Rzochowie 39-300 Mielec, ul. Rzochowska89
telefon:17 582-81-01
 
e-mail: mielec_rzochow@diecezja.tarnow.pl
strona internetowa: www.mielec_rzochow.diecezja.tarnow.pl
 
 
DiecezjaTarnowska
Wersja
Nr1
zdnia
Mielec,dnia 14.08.2024
Zatwierdził
Ks.Bogdan Kwiecień
 
 
Proboszcz
1.   Preambuła
StandardyochronymałoletnichobowiązującewParafiipw.Św.Marka EwangelistywMielcu jako dokument stanowią realizację obowiązku prawnego dotyczącego wprowadzenia we wszelkich instytucjach, wktórychprzebywajądzieci,standardówichochronyprzedkrzywdzeniem[Ustawazdnia13maja2016r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (t.j. Dz. U.z2024r., poz. 560)]. Dokument, uwzględnia wytyczne zarówno prawa państwowego, jak i kościelnego.
2.   Wstęp
Woparciuoinicjatywyidyskusjemiędzynarodowe,raportyzbadańnatematsytuacjidzieciwPolsce oraz coraz wyraźniejsze zaniepokojenie opinii publicznej postulat opracowania ogólnopolskiej strategii ochrony dzieciprzedprzemocąwnaszymkrajudocierałdoświadomościspołecznejwlatach2016-2018wkierunku opracowania         i                         wdrożenia              „Narodowej       strategii       walki      z       przemocą       wobec       dzieci”.
LudzieKościołaprzyjmująnietylkoustawową,leczprzedewszystkimmoralnąodpowiedzialność za ochronę i promowanie dobra wszystkich dzieci oraz zobowiązują się dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić bezpieczne i przyjazne środowisko, w którym dzieci są szanowane i doceniane. Niedopuszczalne jest bowiem stosowanie przez kogokolwiek wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Wszyscy jesteśmy więc zobowiązani do uczenia się rozpoznawania tych, którzy potrzebują pomocy i wsparcia oraz bezzwłocznego podejmowania działań w przypadku podejrzeń lub ujawnienia okoliczności, które mogą wskazywać, że dziecku zagraża lub dzieje się krzywda.
Kościół działa sprawnie i zgodnie z procedurami, aby zapewnić dzieciom skuteczną pomoc i wsparcie na jak najwcześniejszym etapie, przestrzegając praw dziecka wynikających z Konwencji o Prawach Dziecka. Powiedzenie:„Gdziekończy sięwiedza,zaczynasięprzemoc”wyznaczacelstandardów.Posiadającodpowiednią wiedzęimającświadomośćzagrożeń,Kościółmożewodpowiednisposóbzapobieckrzywdziei skutecznie ochronić przed nią dzieci oraz osoby bezbronne.
3.   Specyfikaśrodowiskaparafialnego
Parafia, jako podstawowa komórka instytucjonalna Kościoła, wyróżnia się specyficznymi obszarami działania. Odprawiane są w niej liczne nabożeństwa oraz sprawowane są sakramenty.
Wparafiifunkcjonująróżnegrupyduszpasterskie,odbywająsięzbiórkiministrantów,lektorów,spotkania Dziewczęcej SłużbyMaryjnej,wyjazdyparafialnezksiędzem,np.pielgrzymki,wyjazdyzministrantami, DSM, scholiitp.Funkcjonująkancelariaparafialnaorazmediaparafialne(stronywww,profilewmediachspołecznościowych). Istniejeradaparafialnaaparafiadysponujeizarządzawłasnymifinansami.Parafianieuczestniczą w uroczystościach związanych z życiem osobistym duszpasterzy, np. prymicje, rocznice święceń kapłańskich itp. Również księża zapraszani są przez parafian na uroczystości rodzinne. W parafii zatrudniane są osoby świeckie jako pracownicy parafialni lub posługujący jako wolontariusze.
To w parafii głównie toczy się życie sakramentalne wiernych, a życie rodzinne wokół celebracji roku liturgicznego. Parafianie są osobami w różnym wieku, w różnej sytuacji rodzinnej, zawodowej, a duszpasterze oraz osoby pracujące na rzecz parafii mają nierzadko wgląd w ich potrzeby oraz możliwość zaradzenia im.
Z tego powodu standardy ochrony dzieci w obszarze parafialnym poszerzone zostały o ochronę osób dorosłych i nie dotyczy to wyłącznie osób zależnych, bezbronnych, lecz wszystkich. Mają one za zadanie chronić przed wszelkiego rodzaju nadużyciami, przed krzywdą, przemocą, w tym przed wykorzystaniem seksualnym. Działają w obie strony – chronią zarówno parafian, jak i osoby duchowne, pracowników i wolontariuszy parafii.
Ten szeroki zakres działalności oraz wielość osób zaangażowanych w życie parafialne, mogących mieć kontaktzdziećmiimłodzieżązobowiązujenasdoszczegółowegoopracowaniazasadochronnych.Samadynamika życia parafialnego zawiera w sobie specyficzne czynniki chroniące przed przemocą, takie jak: poczucie sacrum, permanentna formacja, społeczne zaufanie, poczucie przynależności i wzajemnej odpowiedzialności, relacje oparte na zasadach ewangelicznych, wspólnotowość, w tym przynależność młodzieży do pozytywnej grupy rówieśniczejorazpublicznośćdziałań(większośćaktywnościdziejesięnaoczachinnych),wtymnadzórrodziców. Dodatkowo, przy okazji np. nagłych wezwań do chorych lub podczas wizyt duszpasterskich, istnieje możliwość dostrzeżenia specyficznych potrzeb parafian lub deficytów i podjęcia odpowiedniej interwencji. Księża
posługującywparafiisączęstotymiosobami,doktórychzwracająsięopomocosobydoświadczające jakiejkolwiek krzywdy, szukające wsparcia i zrozumienia.
Jednakżewspecyficznejdynamiceżyciaparafialnegoobecnesąrównieżczynnikizagrażające,ułatwiające zaistnienie przemocy. Z tych powodów zredagowane zostały poniższe standardy ochrony.
4.   Objaśnienieterminów
4.1.  Osoby,ichroleifunkcjewKościele:
 
Ksiądz,kapłan–duchownychrześcijańskiposiadającyświęceniakapłańskie.Osoba,któraspełniawimieniu wspólnoty religijnej funkcje kultowe i rytualne.
duchowieństwo,kler–biskupi,księżaidiakoni.
osobykonsekrowane–osoby,którewsposóbszczególnypoświęcajążycieBogu.Łączyjekonsekracja,która wiążesięzezłożeniemBoguślubów czystościoraznajczęściejrównież ubóstwaiposłuszeństwa.Należądonich członkowie stowarzyszeń zakonnych oraz świeckie osoby konsekrowane.
osoba świecka – członek Kościoła Katolickiego i personel Kościoła inny niż biskupi, księża, diakoni i osoby zakonne.
biskup – biskup lub arcybiskup diecezjalny, ordynariusz ordynariatu i prałat Prałatury Personalnej Kościoła łacińskiego oraz hierarcha Kościołów wschodnich.
proboszcz–mianowanyprzezbiskupaduszpasterzizarządcaparafii.
personelkościelny–duchowny,osobazakonnalubinnaosobazatrudnionaprzezKościółnapodstawieumowy, podwykonawstwa lub nieodpłatnie
szafarz nadzwyczajny Komunii Świętej – osoba wyznaczona do udzielania Komunii Świętej, gdy zabraknie odpowiedniej liczby szafarzy zwyczajnych i roznoszenia Komunii Świętej do chorych
wolontariusz–osoba,któranarzeczinnychosóblubdanejgrupyspołecznej,dobrowolnieibezpłatnieświadczy pracęwykraczającąpozazwiązkirodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie.Określenie„bezpłatna”nieoznacza
„bezinteresowna”,lecz„bezwynagrodzeniamaterialnego”.
organizatorwyjazdu –osoba/podmiotuprawnionydoorganizacjiwyjazdudzieci–parafie,wspólnotyreligijne, szkołyiplacówki,przedsiębiorcypodlegającyustawieousługachturystycznych,osobyfizyczne,osobyprawne i jednostki nieposiadające osobowości prawnej.
4.2.  OrganizacjaposługiKościoła:
diecezja–diecezja,archidiecezja,ordynariatlubprałaturapersonalnaKościołaKatolickiego
parafia – określona wspólnota wiernych, utworzona na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi.
duszpasterstwo, w tym duszpasterstwo parafialne – sytuacja, w której jedna osoba jest odpowiedzialna zadobroduchowedrugiejlubzawspólnotęwyznaniową.Obejmujecelebrowanieliturgii,zapewnienieporad i wsparcia duchowego, edukację, poradnictwo i pomoc w potrzebie. Wszelka praca polegająca na nadzorze lub wychowaniu dzieci jest dziełem duszpasterskim.
duszpasterstwo poza parafialne – duszpasterstwa, wspólnoty, grupy gromadzące młodych ludzi (młodzież licealna, studenci, młodzi dorośli), w tym wolontariaty, wakacyjne spotkania młodych (organizowane przez zakony, zgromadzenia zakonne, wspólnoty), festiwale młodzieżowe, rekolekcje wyjazdowe, wspólnoty różnych stanów, pielgrzymki piesze, pielgrzymki autokarowe, środowiska harcerskie. To dzieła, które mogą działać przy parafiach, ale mają struktury poza parafialne.
4.3.  Dzieciiosoby bezbronne
dziecko–wrozumieniuprawakościelnegoosobaponiżej18rokużycia.
małoletni – w rozumieniu polskiego prawa cywilnego osoba, która nie ukończyła 18 lat lub nie zawarła małżeństwa.
nieletni–wrozumieniuprawakarnegoosoba,którawmomenciepopełnieniaczynuzabronionegonieukończyła 17 roku życia.
wiek bezwzględnej ochrony – wiek niższy niż wiek zgody. Czynność seksualna z osobą w wieku ochronnym jest czynem zabronionym (wykorzystaniem seksualnym), a osoba dopuszczająca się jeji lub doprowadzająca do niej podlega odpowiedzialności karnej. W Polsce obecnie wynosi 15 lat.
dziecko wykorzystane seksualnie – każde dziecko w wieku bezwzględnej ochrony, jeśli osoba dojrzała seksualnie, czy to przez świadome działanie, czy też przez zaniedbywanie swoich społecznych obowiązków lub obowiązków wynikających ze specyficznej odpowiedzialności za dziecko, dopuszcza się zaangażowania dzieckawjakąkolwiekaktywnośćnaturyseksualnej,którejintencjąjestzaspokojenieosobydorosłej(StandingCommittee on SexuallyAbusedChildren).
opiekun–osobasprawującapieczęnaddzieckiem,uprawnionadoreprezentacjidzieckaorazposiadającawładzę prawną do dbania o interesy osobiste i majątkowe innej osoby (rodzic, opiekun prawny, opiekun faktyczny lub rodziczastępczyposiadającyupoważnieniewydaneprzezsądrodzinnydopodejmowaniadecyzji i reprezentowania małoletniego w bieżących sprawach dotyczących edukacji i leczenia oraz innych świadczeń, osoba upoważniona przez rodzica, rodziców).
zgodaopiekuna–zgodarodzicówalbozgodaopiekunaprawnego,rodzicazastępczegolubfaktycznego.Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować rodziców
o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny (orzeczenie sądu opiekuńczego zastępuje zgodę rodziców).
osobadorosłabezbronnazgodniezart.1ust.2b)VosEstisLuxMundi–każdaosobaznajdująca się w stanie niepełnosprawności, upośledzeniu fizycznym lub psychicznym albo pozbawiona wolności osobistej, która w rzeczywistości, nawet sporadycznie, ogranicza ich zdolność zrozumienia, chęci lub przeciwstawienia się przestępstwu w inny sposób.
4.4.  Różneformyprzemocy:
 
uwikłanie – każda relacja, w której ktoś doświadcza strachu, lęku, poczucia krzywdy, frustracji, poniżenia, zniewolenia, zależności, dominacji, niemożności bycia sobą, nieszczerości, braku autentyczności, przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej czy ekonomicznej.
nadużycie – postępowanie lub czyn niezgodny z przyjętymi normami postępowania. Nadużywać oznacza użyć ponad miarę oraz wykorzystać coś w niewłaściwy sposób lub w nadmiernym stopniu.
nadużycie władzy – nadużycie stanowiska, funkcji lub obowiązku w celu wykorzystania innej osoby. Może przybieraćróżneformyiobejmowaćsytuacje,wktórychdanaosobamawładzęnadinnąosobąnamocyswojego związku (np. pracodawca i pracownik, nauczyciel i uczeń, trener i sportowiec, rodzic lub opiekun i dziecko, duchowny/osoba zakonna i parafianin) i wykorzystuje tę władzę na swoją korzyść.
przemoc duchowa – odwoływanie się do przekonań religijnych i wiary osoby w celu wyrządzenia jej szkody. Może mieć negatywny wpływ na duchowość osoby poszkodowanej, zwłaszcza gdy dopuszcza się jej osoba posiadająca duchowy autorytet i zaufanie w Kościele.
przemocdomowa–umyślnedziałanielubzaniechanienaruszająceprawalubdobraosobisteosób, w szczególności narażające na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, naruszające godność, nietykalność
cielesną,wolność,wtymwolnośćseksualną,powodująceszkodynaichzdrowiufizycznymlubpsychicznym, atakżewywołującecierpieniaikrzywdymoralneuosóbdotkniętych przemocą(art.2Ustawyoprzeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).
zaniedbanie(wobecosobydorosłej)–niezapewnienieprzezopiekunaśrodkówniezbędnychdożyciaosobie, którą się opiekuje.
przemocwobecosóbstarszych–pojedynczelubpowtarzającesiędziałanielubbrakodpowiedniego działania, mające miejsce w jakimkolwiek związku, w którym oczekuje się zaufania, które powoduje krzywdę lub cierpienie starszej osoby.
przemocemocjonalna(dorośli)–powszechnaformaprzemocymającamiejscewbliskichzwiązkach.Przemoc emocjonalna jest definiowana jako molestowanie, które ma miejsce, gdy dana osoba jest poddawana zachowaniom lub działaniom mającym na celu jej kontrolowanie, z zamiarem wyrządzenia jej krzywdy emocjonalnej lub strachu, poprzez manipulację, izolację lub zastraszanie.
bullying–znęcanie,zastraszanie,prześladowaniewerbalne,społeczne,atakżefizyczne.
gaslighting–przemocpsychicznapolegającanamanipulowaniadrugąosobąwtakisposób,żeofiaraprzemocy zczasemprzestajeufać swoim osądom, staje się zdezorientowana, zalęknionaitracizaufaniedo swojejpamięci czypercepcji.Jeślimanipulacjajeststosowanastaleimetodycznie,możewkońcudoprowadzićdotego,żeofiara zaczniekwestionowaćswojezdrowiepsychiczne.Wtensposóbmanipulatorprzejmujenadniącałkowitąkontrolę.
childgrooming–działaniapodejmowanewceluzaprzyjaźnieniasięinawiązaniawięziemocjonalnej z dzieckiem aby zmniejszyć jego opory i później wykorzystać je seksualnie.
grooming(wobecdorosłego) –zachowaniamające naceluizolacjęosoby,uczynienie jejzależną,skłonną do zaufania i bardziej podatną na agresywne zachowanie.
seksizm–uprzedzenielubdyskryminacjazewzględu napłeć
.
seksualizacja– proces, w wyniku którego wartościowanie drugiej osoby oraz siebie samego/siebie samej dokonywane jest przez pryzmat atrakcyjności seksualnej, uprzedmiotowienie osoby pod względem seksualnym lub narzucanie seksualności w niewłaściwy sposób (wg Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego).
cyberprzemoc– wszelka przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych – komunikatorów, czatów, stron internetowych, mediów społecznościowych, blogów, SMS-ów, MMS-ów. Może mieć formę wulgarnych wiadomości, obraźliwych komentarzy (hejt, trolling),rozpowszechniania zdjęć ukazujących dziecko w niekorzystnym świetle, zastraszania, śledzenia (cyberstalking), ujawniania tajemnic (outing) itp.
4.5.  Wsparcie:
 
NiebieskaLinia–https://www.niebieskalinia.info/
procedura „Niebieskie Karty” – jest narzędziem, którego głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa osobie doznającej przemocy domowej, obejmuje też współpracę przedstawicieli różnych instytucji i podmiotów, które są zobowiązane do reagowania w przypadku uzyskania informacji o wystąpieniu przemocy domowej.
4.6.Przestępstwamotywowaneseksualnie:
przestępstwo kanoniczne wykorzystywania seksualnego – kanoniczne przestępstwa wykorzystywania seksualnego popełniane przez duchownych lub osoby konsekrowane, którymi są: zmuszanie kogoś, za pomocą przemocy, groźby lub nadużycia władzy, do wykonywania lub poddawania się czynnościom seksualnym; wykonywanie czynności seksualnych z dzieckiem lub osobą bezbronną; produkcję, wystawianie, posiadanie lub dystrybucję,wtymdrogąelektroniczną,pornografiizudziałemdzieci,atakżewerbowanielubnakłanianiedziecka lubosobybezbronnejdoudziałuwtworzeniupornografiipopełnioneprzezduchownychlubosobyzakonne, o których mowa w artykule 1 §1 a) VosEstis Lux Mundi.
przestępstwaprzeciwkowolnościseksualnejiobyczajności(art.197-205k.k.)–zgwałcenie(art.197), wykorzystanie seksualne osoby bezradnejlubniepoczytalnej(art.198),seksualne wykorzystanie zależności (art. 199), seksualne wykorzystanie dziecka (art. 200), uwodzenie dziecka poniżej lat 15 z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej (art. 200a), propagowanie pedofilii (art. 200b), kazirodztwo(art.201),pornografia(art.202),zmuszaniedoprostytucji(art.203),czerpaniezysku z cudzego nierządu (art. 204).
Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – rejestr obywateli polskich, którzy dopuścili się przestępstwa z pobudek seksualnych. Składa się z Rejestru publicznego i Rejestru z dostępem ograniczonym. https://arch-bip.ms.gov.pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-przestepstw-na-tle-seksualnym/
4.7.  Osobydramatu:
 
osobapokrzywdzona–osobafizycznalubprawna,którejdobroprawnezostałobezpośrednionaruszonelub zagrożone przez przestępstwo (art. 49 §1 k.p.k.).
osoby pokrzywdzone przemocą w rodzinie – osoby najbliższe, inne osoby pozostające w stałym lub przemijającym stosunku zależności od osoby stosującej przemoc (art. 115 §11 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).
skarżący–każdaosobaskładającaskargę,któramożezawieraćzarzut,podejrzenie,obawęlubzgłoszenie naruszenia prawa.
pozwany–osoba,naktórązłożonoskargę.
oskarżony–osoba,którejpostawionozarzutykarne.
przestępcaseksualny – osoba,która przyznała się dowykorzystania seksualnego lubktórejodpowiedzialność za wykorzystanie została orzeczona przez właściwy sąd i/lub procedurę kościelną.
4.8.  Zespółds.Prewencjiijegopraca:
osobaodpowiedzialnazastandardyochronydzieci–osobawyznaczonaprzezprzełożonegodanegodzieła duszpasterskiego, sprawująca nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dzieci.
osobazaufana–osobawyznaczonaprzezprzełożonegodanegodzieładuszpasterskiego,cieszącasięzaufaniem i odpowiednio przygotowana, odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach dotyczących przemocy.
osoba odpowiedzialna za interwencję – zarządca placówki (proboszcz) odpowiedzialny za podejmowanie interwencji w przypadku zaistnienia przemocy.
kompetencjemiękkie–umiejętnościpsychospołeczne,np.komunikatywność,asertywność.
konfliktinteresów –sytuacja(postrzeganalubrzeczywista),wktórejpowstaje konfliktpomiędzyobowiązkami służbowymidanejosobyajejprywatnymiinteresami,którymożemiećwpływnawykonywanietychobowiązków. Takikonfliktzazwyczajwiążesięzprzeciwstawnymi zasadamilubniezgodnymiżyczeniamilubpotrzebamiimoże wystąpić, gdy osoba pełni wiele ról.
lojalność środowiskowa – silna lojalność wobec danego środowiska, grupy ludzi, wspólnoty, instytucji, przełożonegoitp.,któramożeprzyjmowaćformypozytywne,np.dochowanietajemnicy,lubnegatywne, np. niereagowanie bądź zaprzeczanie przemocy.
daneosobowe–wszelkieinformacjedotyczącezidentyfikowanejlubmożliwejdozidentyfikowaniażyjącejosoby fizycznej, a także poszczególne informacje, które w połączeniu ze sobą mogą prowadzić do zidentyfikowania tożsamości danej osoby.
Przykładowedaneosobowe:imięinazwisko,adreszamieszkania,adrese-mailzimienieminazwiskiem,numer dowodu tożsamości, dane o lokalizacji, adres IP, dane przechowywane przez szpital lub lekarza, które mogą jednoznacznie wskazywać tożsamość danej osoby.
wniosekowglądwsytuacjęrodziny–pismomożezostaćzłożoneprzezkażdąosobęfizycznąiprawną,która chce,abysądzbadałaktualnąsytuacjęrodzinną.Wniosekniepodlegażadnejopłaciesądowej,możebyćzłożony w każdej chwili i w przypadku jego odrzucenia przez sąd nie rodzi żadnych negatywnych konsekwencji wobec wnioskodawcy.
4.9.  Formyprzemocywobecdziecka:
 
przemoc wobec dzieci – wszelkie formy złego traktowania fizycznego i/lub emocjonalnego, wykorzystywania seksualnego,zaniedbanialubniedbałegotraktowania,wyzyskukomercyjnegolubinnego,skutkującerzeczywistą lub potencjalną szkodą dla zdrowia, przetrwania, rozwoju lub godności dziecka w kontekście relacji odpowiedzialności, zaufania lub siły. Dzieli się powszechnie na pięć podtypów: przemoc fizyczna, znęcanie się emocjonalne/psychiczne,zaniedbanie,narażenienaprzemocwrodzinie,wykorzystywanieseksualne. WkontekścieKościołakatolickiegoważnejesttakżeuznanieprzemocyduchowejzadodatkowypodtypprzemocy.
#przemoc fizyczna to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone.Krzywdatanastępujewwynikudziałaniabądźzaniechaniadziałaniazestronyrodzicalubinnejosoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.
# przemoc psychiczna i emocjonalna to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja wobec dziecka, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in. niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i jego granic psychicznych.
# zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podstawowych potrzeb fizycznych/psychicznych i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lubtrudnościwrozwoju.Dozaniedbywaniadochodziwrelacjidzieckazosobą,którajestzobowiązanadoopieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.
#narażenie na przemoc w rodzinie –forma psychicznego znęcania się nad dzieckiem, w którejdziecko jest obecne – słyszy lub widzi – gdy inny członek rodziny doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej albo widzi szkody wyrządzone osobom lub mieniu w wyniku agresywnego zachowania członka rodziny.
#wykorzystywanieseksualnedziecka–wykorzystanieseksualnedzieckatowłączaniedzieckawaktywność seksualną,którejniejestonowstaniewpełnizrozumiećiudzielićnaniąświadomejzgodyi/lub naktórąniejest dojrzałerozwojowoiniemożezgodzićsięwważnyprawniesposóbi/lubktórajestniezgodnaznormamiprawnymi lubobyczajowymidanegospołeczeństwa.Zwykorzystaniemseksualnymmamydoczynienia,gdytakaaktywność wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy.
Celemtakiejaktywnościjestzaspokojeniepotrzebinnejosoby(WorldHealthOrganization).Obejmujezachowania z kontaktem fizycznym (w tym penetracyjne) oraz bez kontaktu fizycznego, może wtedy przybrać formę seksualizacji,robienia zdjęć lubfilmów wideoprzedstawiających dzieciocharakterze jednoznacznie seksualnym, zmuszaniadziecidooglądaniaczynnościseksualnychlubwzięciawnichudziałulubzmuszaniadzieci douprawianiaseksulubangażowaniasięwczynnościseksualnezinnymidziećmilubdorosłymi.Obejmujerównież wyzyskiwanieseksualnedzieci,czyliczerpaniezyskunp.zpornografiizudziałemdziecilubprostytucjidziecięcej. Grooming (wobec dziecka) – zachowania, których celem jest przygotowanie dziecka do wykorzystywania seksualnego.Obejmujenawiązanieszczególnejrelacjizdzieckiem,częstorównieżwarunkowanierodzicówi innych dorosłych oraz osłabienie ich czujności, aby myśleli, że relacja z dzieckiem jest normalna i pozytywna.
#przemocrówieśnicza(agresjarówieśnicza,bullying)–występuje,gdydzieckodoświadczaróżnychform przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych. Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy(intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie),relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianieinnychprzeciwkoosobie),fizyczną(np.pobicie,kopanie,popychanie,szarpanie),materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w mediach społecznościowych,umieszczaniewInterneciezdjęćlubfilmówośmieszającychofiarę),atakżeprzemocpodczas randki ze strony chłopaka/dziewczyny.
STANDARD1
STWORZENIEI ZACHOWANIEBEZPIECZNEGOŚRODOWISKAWPARAFII
  1. Św.Marka Ewangelisty wMielcu-Rzochowie zostałopracowanyiwprowadzonywżycie wewnętrzny dokument, w którym zawarta jest polityka ochrony przebywających tam dzieci (STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH)i osób dorosłych zgodnie z obowiązującymi przepisami
państwowymijakiwskazaniawynikającezWytycznychKościołaKatolickiegowPolsce.
  1. Wprzygotowaniuwewnętrznegodokumentuuczestniczylikapłani,osoby konsekrowane izaangażowaniwierniświeccy.
  2. WparafiidziałaZespółds.Prewencjiorazwyznaczonajesttzw.osoba
  1. Politykaochronydotyczyszczegółowychzasadbezpieczeństwaisposobówochronyprzebywającychtam dzieci i bezbronnych dorosłych, czyli:
    • rekrutacjipersoneluiosóbzaangażowanychduszpasterskowparafii;
    • bezpiecznychrelacjipomiędzydorosłymizatrudnionymiipomagającymiduszpasterskowparafii a dziećmi i bezbronnymi dorosłymi;
    • bezpiecznychrelacjipomiędzyrówieśnikami;
    • zasadyochronywizerunkui danychosobowych;
    • sposobureagowaniawparafiinaprzypadkipodejrzenia,żedzieckodoświadczaprzemocyfizycznej, psychicznej czy seksualnej i zasad prowadzenia rejestru interwencji,
  1. Standardyochronymałoletnichsądostępnew kancelariiparafialnejipodanedopublicznejwiadomości na stronie internetowej parafii.
  2. Wszystkieosobyzatrudnionenaumowęorazpracującywparafiiwolontariusze,którzypracują zosobamimałoletnimizostałyzapoznanezobowiązującymistandardamiochronymałoletnich ipodpisałyoświadczenieostosowaniuwpracyzmałoletnimzasadzawartychwstandardachzgodnie z załącznikiem nr 2do Standardów.
 
 
STANDARD2
WERYFIKACJA,DELEGOWANIEIEDUKACJAKAPŁANÓW,OSÓBKONSEKROWANYCHIŚWIECKICH PRACUJĄCYCH Z DZIEĆMI I Z OSOBAMI BEZBRONNYMI W PARAFII
 
1.  Obowiązkiproboszcza
 
Doobowiązkówproboszczanależywdrażaniewżyciestandardówochronyprzedprzemocą.
  • Zaniezastosowaniesiędostandardówochronymałoletnichodpowiedzialnośćpersonalnieponosi proboszcz parafii
  • Okażdejosobiezaangażowanejwparafiiimającejkontaktzdziećmiwobszarzezwiązanym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innychzainteresowańprzezdzieci,lubzopiekąnaddziećmiproboszczuzyskujedanezRejestruSprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (https://arch-ms.gov.pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-przestepstw-na-tle-seksualnym/). W przypadku osób mających krótkotrwały kontakt z dzieci na terenie parafii uzyskanie takiej informacji est zalecane, ale nie stanowi to obowiązku prawnego. W takim przypadku należy jednak najpierw uzyskać zgodę osoby objętej takim sprawdzeniem.
  • Dodatkowo,przednawiązaniemstosunkupracylubprzeddopuszczeniemosobydodziałalności(np.
wolontariackiej)związanejzwychowaniem,edukacją,wypoczynkiem,rozwojemduchowym,uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad nimi proboszcz ma obowiązek uzyskaniaodtejosobyinformacjizKrajowegoRejestruKarnegowzakresieprzestępstwokreślonych w rozdz. XIX k.k. (przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajowości) oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel ludźmi), art. 207
k.k.(znęcaniesięnadosobąnajbliższąlubpozostającąwstosunkuzależności)orazprzestępstwzustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
  • W przypadku nawiązania stosunku pracy lub przed dopuszczeniem do działalności wolontariackiej związanejzwychowaniem lubrozwojemduchowymosoby,którazamieszkiwaławciąguostatnich20lat w innych krajach niż RzeczpospolitaPolska wykorzystywany jest załącznik nr 1 do Standardów.
  • Jeśli parafia zatrudnia firmy z zewnątrz lub udostępnia im pomieszczenia, właściciel firmy musi przedstawićproboszczowioświadczenieosprawdzeniuswoichpracowników,którzywejdąnaterenparafii i będą mogli mieć kontakt z dziećmi, w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym.
  • ProboszczpowołujeZespółds.Prewencji(należydoniegorównieżtzw.osobazaufana),wskładktórego wchodzącieszącesięzaufaniemosobyświeckie,odpowiednioprzeszkolonei kompetentne,które będąwiedziały,jakiedziałaniawdanejsytuacjisąstosowneikonieczne.Osoby te ściśle współpracują z proboszczem, który personalnie ponosi odpowiedzialność za wdrażanie i przestrzeganie standardów orazzadziałaniainterwencyjne.Współpracująrównieżzosobamiodpowiedzialnymi wdiecezjizaprewencję,jakrównieżzdelegatem/delegatkąds.ochronydzieciimłodzieży.Niemogąbyć to osoby uwikłane w lojalność środowiskową lub w konflikt interesów. Odpowiadają za wprowadzenie standardów oraz uczestniczą w szkoleniach zgodnie zzasadami wskazanymi przez diecezję tarnowską.
  • Proboszcz powołuje osobę zaufaną, do której należy przyjmowanie zgłoszeń dotyczących nierespektowania standardów. Osoba zaufana nie może na własną rękę podejmować działań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji zgłaszanych faktów. Obowiązuje ją zasada poufności. osoba zaufana to osoba faktycznie budząca zaufanie, posiadająca tzw. kompetencje miękkie, predysponujące ją do kontaktu z osobami skrzywdzonymi.
  • Osobą odpowiedzialną bezpośrednio za interwencję w przypadku zaistnienia przemocy jest proboszcz. Powinien czynić to we współpracy z wymienionymi wyżej kompetentnymi osobami.
  • Wszelkadziałalnośćdotyczącaochronyorazinterwencjiipomocymusibyćdokumentowanazgodnie z załącznikiem nr 3 do Standardów. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio zaangażowane w daną aktywność, ale za bezpieczne przechowywanie notatek odpowiedzialny jest proboszcz. Rejestr prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych. Każda osoba zaangażowana w procedurę interwencji podpisuje oświadczenie o zachowaniu poufności informacji zgodnie z załącznikiem nr 4 do Standardów.
2.  Obowiązkiduszpasterzydzieci
 
Duszpasterzedziecipowinni:
  • czuwaćnadwłasnądojrzałościąemocjonalną,psychiczną,duchową;
  • staraćsięodobórżywowierzących,rzetelnych,zweryfikowanychiodpowiednioprzeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców itd.;
  • wspieraćdzieciwichrozwojukudojrzałości;
  • dbaćorespektowaniezasadkultury(wobecdzieciimiędzynimi);
  • czuwaćnadrównymtraktowaniemwszystkichdzieci,zuwzględnieniemichszczególnychpotrzeb i osobistych uwarunkowań;
  • dbaćoprzestrzeganieprawadonienaruszalności cielesnejiprywatności;
  • organizowaćdziałaniaduszpasterskiewmiejscachbezpiecznych;
  • utrzymywaćmożliwieżywyitransparentnykontaktzrodzicamidzieci;
  • dbaćoprzestrzeganiezasadprywatnościiochronywizerunkuorazdanychosobowychdzieci.
3.      Obowiązkiosóbpracującychzmłodzieżąwparafii
 
  • Wszystkieosobypracujące zmłodzieżąw parafiilubw trakciewyjazdówzwracają szczególną uwagęna bezpieczne relacje pomiędzy dziećmi zapewniając im bezpieczeństwo w grupie rówieśniczej.
  • Zasadybezpiecznychrelacjipomiędzydziećmiokreślonezostaływzałącznikunr5doStandardów.
STANDARD3
SPOSÓBREAGOWANIANAOSKARŻENIALUBNIEWŁAŚCIWEZACHOWANIA
 
  1. W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania oraz do delegata właściwej instytucji kościelnej.
  2. Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąćadekwatne kroki w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej.
  1. Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
  1. Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
  1. Osobaodpowiedzialnazaprzyjmowaniezgłoszeńwspółpracujezproboszczemidelegatem
  2. Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu będzie traktowana poważnie, gdyż jest działaniem
  1. Jeślijakakolwiekosobadorosłazaangażowanawpracęduszpasterskąwparafiidowiesięoddziecka,że doświadczaonoprzemocy, automatyczniemaobowiązekzastosowaniasiędoart.304k.p.k.mówiącego otym,żekażdy,ktodowiesięopopełnieniuprzestępstwa ściganegozurzędu,ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję.
STANDARD4
ZAPEWNIENIEOPIEKIIWSPARCIAOSOBOM SKRZYWDZONYM
  1. Każdaosoba,któramówiodoświadczanejprzezsiebiekrzywdzie,zostanieprzyjętazszacunkiemi uważnie wysłuchana.
  1. Osoba skrzywdzona otrzyma informację o możliwych formach pomocy, z której może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.
  2. W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą zaangażowaną w parafii, należyjaknajszybciejzapewnićbezpieczeństwo osobie skrzywdzonej(np.przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje.
  1. Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede wszystkim na życzliwym wysłuchaniuipomocywodbudowaniujejwięzizBogiemizaufaniadoKościoła.Organizowanajest w porozumieniu z diecezjalnym duszpasterzem ds. pomocy duchowej osobom skrzywdzonym.
  1. Jeśliosobaskrzywdzonanależaładojakiejśgrupyparafialnej,równieżinniuczestnicytejgrupyotrzymają pomoc duszpasterską i ewentualnie psychologiczną.
  2. Jeśliosobąskrzywdzonąjestdziecko,pomocotrzymarównieżjegorodzina.Należyprzytymzachować zasadę ochrony dobrego imienia osoby skrzywdzonej.
  1. Jeślizgłoszeniedotyczyprzestępstwaokreślonegowprawiekarnymi/lubkanonicznym,osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami zawartymi w Wytycznych KEP.
  1. Jeślizgłoszeniedotyczyinnejkrzywdyczyniewłaściwegozachowania,osobazgłaszającaotrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.
  2. Wszelkiedziałaniaiuzyskaneinformacjeobjętesązasadąpoufności,aleosobyskrzywdzonejniewolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.
STANDARD5
SPOSÓBPOSTĘPOWANIAZOSKARŻONYMIOWYKORZYSTANIESEKSUALNEIPRZEMOC
  1. Doparafiimogąnależećosoby,któresąoskarżoneoróżneprzestępstwabądźmająwyrokwzawieszeniu,lubteżwróciłydośrodowiskapoodbytymwyroku.Niemogąonepracować z dziećmi, natomiast powinny zostać objęte pomocą duszpasterską.
  2. W sytuacji, gdy oskarżonym jest dziecko, należy współpracować z jego rodzicami lub opiekunami prawnymiw takim zakresie,w jakim jestto możliwe ipotrzebne.Ichrównieżdobrze jestotoczyćopieką duszpasterską.
  1. Wsytuacji,gdyosobąoskarżonąjestkapłanlubosobakonsekrowana,należyzastosowaćsiędowskazań uzyskanychodbiskupamiejscalubprzełożonych.Wobectakiejosobypowziętezostająkrokiprzewidziane przez Wytyczne KEP.
  1. Gdy osobą oskarżoną jest świecki pracownik lub wolontariusz parafialny, należy odsunąć taką osobę od podejmowanej pracy na czas wyjaśnienia sprawy lub do czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją opieką duszpasterską.
  2. Wprocesiewyjaśnianiasprawyorazwpodawaniuinformacjinależyrównieżzadbaćozachowanieochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
  1. W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną potwierdzone, a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im informację o niewinności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca lub delegata.
STANDARD6
ZASADY CHRONIĄCEWOBSZARZEPARAFIALNYM
1.    Zasadychroniącedotyczącedzieci(granicezachowań)
Dzieckiem jest osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. Dziecko, rozwijając się, konstytuuje siebie jako osobę. Potrzebuje do tego opieki, troski, serdeczności, kształcenia i wychowania. Dzieje się to w rodzinie, ale również poprzez relacje z autorytetami oraz wartościami przekazywanymi w środowisku rówieśniczym i wychowawczym. Wszelkie oddziaływanie wychowawcze zawsze musi się dokonywać z poszanowaniem woli rodziców bądź prawnych opiekunów.
Wprawdzie niemożliwe jest stworzenie wyczerpującej listy zachowań niepożądanych, ani też skazanie precyzyjnych granic wszystkich zachowań, należy jednak kierować się poniższymi wskazówkami oraz roztropnością i wrażliwością ewangeliczną.
Zasadytedotycząnietylkorelacjidorosły–dziecko,ale równieżrelacjipomiędzy dziećmi.
1)   Zasadychroniącewkontakciebezpośrednim
  1. Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane w miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych.
  2. Niemożnaprzebywaćzdzieckiemsamnasamwwarunkachodizolowanych.Jeżelidobrodzieckawymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać w sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warunkach odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o transparentność (drzwi pomieszczenia nie mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu, powiadomienie innych osób o spotkaniu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powinny odbywać się w późnych godzinach wieczornych (po godz. 20.00 lub nocą).
  1. Dzieciniemogąprzebywaćwparafialnychpomieszczeniachmieszkalnychbezopiekirodzicalubopiekuna
  1. Dziecipowinnyzawszepozostawaćpodopiekąosobydorosłej.Podczaspełnieniafunkcjiwychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu lub substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.
  1. niestosownejestskracaniedystansuprzezprzechodzeniena„ty”osobydorosłejz dzieckiem.
  2. W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga tego konkretny
  3. Wprzypadkukoniecznościpodjęciarozmównatematseksualnościnależywykazaćsiędelikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien przeprowadzić specjalista.
  4. W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksualnym. Zabronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych, pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutalnej przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikolwiek sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia.
  1. Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak: poniżanie, upokarzanie, ośmieszanie,dokuczanie, szykanowane, znęcaniesię itp., zarówno wbezpośrednich kontaktach, jakiza pośrednictwem mediów społecznościowych.
  1. Niedopuszczalnesąwszelkiegorodzajunadużyciaduchowe(wobszarzespowiedzi,poradnictwaitp.).
  1. Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej pomiędzy dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów.
  2. Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji duszpasterskich lub
2.    Zachowanianiedozwolone:
  • wszelkieformyokazywanianiechcianejczułości;
  • dotykaniepiersi,pośladków,genitaliówiichokolic(choćbyprzezbieliznę lub odzież);
  • pocałunki;
  • mocneizamykająceuściski,uniemożliwiająceprzerwaniekontaktu;
  • klepaniepopośladkach,udach,kolanach,głowie;
  • łaskotanielubmocowaniesięwdużejbliskości cielesnej;
  • masaże;
  • sadzanienakolanach;
  • kładzeniesięlubspanieobok;
  • ocieraniesię;
  • seksualizacjaiseksizm;
  • różneformyponiżaniaoraz mobbing;
  • używaniewulgaryzmów.
3.    Zachowaniawłaściwewnaszymkręgukulturowym:
  • uściskdłonilubdelikatneobjęcie,przytulenie,pocałunkiwpoliczek;
  • delikatnepoklepanieporamionachlubplecachjakowyrazakceptacjiwsparcia,pocieszenia;
  • dotykramion,rąkczybarkujakowyrazbliskości;
  • trzymaniesięzaręcewczasienp.zabawylubdlauspokojeniawzburzeniaemocjonalnego;
  • trzymaniezaręcedzieciwczasiespaceru;
  • siadaniewpobliżumałychdzieci;
  • podnoszenielubtrzymanienarękachdziecidook.3.rokużycia;
  • przytulanieibranienakolanamałychdziecizazgodąichrodzicówinajlepiejwichobecności;
  • dzieciomniewolnorobićzdjęćlubfilmowaćbezichzgody.Niewolnoupubliczniaćzdjęć,filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z informowaniem o wydarzeniach;
  • zabraniasięczęstowania dziecitytoniem,alkoholem iinnymi substancjamipsychoaktywnymi,posiadania środkówniedozwolonychprzezprawo.Niewolnorównieżtolerowaćichposiadania orazzażywania przez
4.  Zasadyochronydotyczącewyjazdów:
  • Przedwyjazdemformacyjnymorganizowanymprzez parafię należy:
    1. zapoznaćrodzicówlubopiekunówprawnychdziecizharmonogramemprowadzonychspotkań;
    2. zadbaćowyrażenieprzeznichzgodywformiepisemnejnaudziałwspotkaniach;
    3. ustalićzasadyodbiorudzieci;
    4. ustalićzasadykomunikacjielektronicznejzdziećmi;
    5. wszystkie formy zorganizowanego czasu, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
    6. na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami jego organizacji. Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
    7. podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym pomieszczeniu co podopieczni.Wsytuacjiszczególnej,wymagającejodopiekunapozostaniawnocywpomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeślitomożliwe, rodzicalub opiekuna prawnegowychowanka.Jeśliwyjazd przewiduje noclegi zbiorowe, organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać należy o ochronę dzieci wtoaletach,łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
5.  ZasadyochronydotyczącekontaktówprzezmediaorazudostępnianiazInternetu
 
 
Parafiapw.Św.Marka Ewangelisty wMielcunieudostępniadzieciomimłodzieżydostępu do Internetu na terenie parafii.
6.  Zasadychroniącedotyczącewszystkich,równieżdorosłych
 
  • Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z towarzyszeniem duchowym powinny odbywaćsięwmiejscachdotegowyznaczonych(konfesjonał).Jeśliniemożnazachowaćtejzasady(np. wczasiewakacji,pielgrzymkiczyprzyspowiedziosobychorejczyzniepełnosprawnością),należyzadbać o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia nie mogą być zamknięte na klucz). Niedopuszczalne jest spowiadanie w pokojach prywatnych.
  • Zalecasię,abyodwiedzinychorych(dotyczyksiężyorazszafarzyiwolontariuszy)odbywałysię w obecności osoby trzeciej (kogoś z rodziny, z sąsiedztwa, osoby posługującej w parafii).
STANDARD7
 
EDUKACJADZIECIORAZOSÓBBEZBRONNYCHWOCHRONIESWOICHGRANIC
 
W parafii istnieje możliwość zadbania o edukację dzieci i osób bezbronnych odnośnie zapobiegania sytuacjom sprzyjającym wykorzystaniu. Szkolenia, np. w konwencji warsztatów, powinnyprowadzić osoby odpowiednio do tegoprzygotowane.Powinnyoneobejmowaćformacjędziecidoreagowaniapoprzezasertywnezachowanieoraz informowanieodpowiednichosóbdorosłychwsytuacjach,wktórychsąświadkamilubdoświadczająoddorosłych albo innych dzieci jakiejkolwiek krzywdy (fizycznej, seksualnej, słownej, emocjonalnej itd.), takiej jak np.:
  1. pozostawianiedziecibezopieki;
  2. okazywanieniechcianejczułości;
  3. próbynawiązywaniakontaktuwmiejscachodosobnionych;
  4. epatowanienagościąorazzapraszanie,zwłaszczaindywidualnie,domiejsctakichjaknp.sauna;
  5. przekraczaniegranicnienaruszalnościcielesnej;
  6. zbytintensywnedążeniedoosobistegokontaktu;
  7. infantylnezachowaniaopiekunów;
  8. prowokacjaiwciąganiewsytuacjedwuznaczne;
  9. prezentowanienieodpowiednichiwulgarnychtreści(zwłaszczamateriałówocharakterzeerotycznym, pornograficznym, obrazujących przemoc lub w inny sposób przyczyniających się do dyskomfortu);
  10. nadmierneiindywidualne obdarowywanieprezentamiiinneformyfaworyzowania;
  11. brakempatiiiwrażliwości napotrzebydzieci;
  12. proponowanie,używaniealkoholulubśrodkówpsychoaktywnychitp.lubbyciepodichwpływem.
STANDARD8
SZKOLENIEISTAŁEWSPARCIEDLAOSÓBZAJMUJĄCYCHSIĘPROFILAKTYKĄ I PRACĄ DUSZPASTERSKĄ
 
Ochrona przed krzywdzeniem wpisana jest w misję Kościoła katolickiego powierzoną mu przez Pana. Dlatego każdy–przełożonywKościele,osobyuczestniczącew jegomisjiprzezpracęizaangażowanieduszpasterskie czy pracęzdziećmiiosobamibezbronnymi–powinienposiadaćpotrzebnąwiedzęnatematochronydzieci i osób bezbronnych przed przemocą i dzielić się nią z rodzicami i dziećmi.
1.  Zakresszkoleńwtemacieochronydzieciiosóbbezbronnychorazktojeprowadzi
 
  • Wszyscypracownicyiwolontariuszewparafiiotrzymująpotrzebnąimwiedzęostandardachprzyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, procedurach związanych z interwencją i zgłoszeniem. Szkolenie może prowadzić osoba odpowiedzialna w parafii za prewencję.
  • Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodatkowo otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:
    1. rodzajówprzemocy(wtymprzemocyrówieśniczej);
    2. rozpoznawaniaoznakprzemocy(wtymwykorzystaniaseksualnego);
    3. strategiidziałaniasprawcówprzemocy(wtymprzemocyseksualnej);
    4. rozmowyzdzieckiem/nastolatkiem/osobąbezbronnąnatematkrzywdy;
    5. rozmowyzdorosłymi(gdyktośpracujezgrupądorosłych)dotyczącą przemocy;
    6. zagrożeńiochronyprzedszkodliwymitreściamiwInternecie;
    7. innychzaleceńobowiązującychwdanejplacówce/miejscuduszpasterskim.
  • Każdaosobapracującazdziećmiiosobamibezbronnymipowinnaotrzymaćzaświadczenieoudziale w szkoleniu.
  • Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi co dwa lata uczestniczy wjednodniowym szkoleniuzzakresuprewencji.Treśćtychszkoleńprzygotowanajestprzezosobęodpowiedzialnąw diecezji za prewencję.
  • Szkolenia prowadzą odpowiednio przygotowane oraz kompetentne w dziedzinie ochrony dzieci i osób bezbronnych osoby, które są delegowane przez diecezję do pełnienia takich zadań.
  • Osobyodpowiedzialne za prewencję w parafii poza wiedzą z pkt 1i 2powinnymiećtakże wiedzę na temat:
    1. budowaniasystemuprewencjizgodnegozwymogamiKościołaiustawpaństwowych
    2. podstawowychprocedurprawnych(kanonicznychiprzewidzianychprzezKodekskarny);
    3. czynnikówryzyka iczynnikówochronnych;
    4. funkcjonowaniawśrodowiskulokalnymplacówekpomocowych;
    5. procedur ustalonychdladanejparafii.
  • Za szkolenie tych osób odpowiadaosoba odpowiedzialnaza prewencję w danejdiecezji.Na szkolenie zaprasza osoby posiadające kompetencje potwierdzone odpowiednim dokumentem.
STANDARD9
EWALUACJAIZAPEWNIENIEJAKOŚCIORAZCIĄGŁOŚCIDZIAŁAŃ W ZAKRESIE PREWENCJI
 
  1. Dokument zawierający standardy ochrony dzieci i osób bezbronnych w parafii aktualizowany jest co dwa
  2. Ewaluacja dokumentu dokonywana jest w parafii przez osobę odpowiedzialną za prewencję we współpracy z proboszczem i osobami wyznaczonymi przez proboszcza, a następnie konsultowana zosobami zaangażowanymiwduszpasterstwoparafialne.Następniejestzatwierdzanaprzezosobęodpowiedzialną w diecezji za prewencję.