Ministranci

  Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy św. i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Samo słowo ministrant pochodzi od łacińskiego – ,,ministrare”, co oznacza ,,służyć”. Posługa ministranta związana jest nierozłącznie z miejscem jej sprawowania, a więc z kościołem. To tu ministranci są najbardziej widoczni, asystując kapłanowi, uświetniają liturgię. Ministranci pozdrawiają się słowami „Króluj nam Chryste – zawsze i wszędzie.”

Miejscem, gdzie ministranci przygotowują się do swojej posługi jest zakrystia. To tutaj każdy z nich ubiera się w strój ministranta. Tutaj także odmawia modlitwę przygotowując się do liturgii.

W czasie swojej służby ministrant jest tym, który niesie znaki. Znakami tymi są przedmioty niezbędne w liturgii, które mają ludziom coś przekazać i wskazywać na inną, niebiańską rzeczywistość. Znakiem jest również sama postawa ministranta, na którego patrzą ludzie przebywający w kościele. Z jego postawy powinni brać przykład koledzy, bo ministrant to również ten, który pokazuje przez swoje służenie, że uczestniczyć w liturgii nie znaczy, jak w kinie albo przed telewizorem, słuchać i oglądać, lecz współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się angażując. Taka postawa ministranta wskazuje na poprawne i właściwe uczestnictwo w liturgii wszystkich biorących w niej udział. Ministrant ma więc obowiązek świadczyć postawą!

            Wspólnota ministrancka w naszej parafii liczy przeszło dwudziestu chłopców. Ci, którzy rozpoczynają swoją „karierę” ministrancką, to tak zwani kandydaci. Na początku przyglądają się temu, co się dzieje przy ołtarzu, biorą udział w zbiórkach, uczą się poszczególnych posług. Po okresie kandydatury chłopcy poprzez publiczny obrzęd przyjęcia do grona Liturgicznej Służby Ołtarza zostają ministrantami, są to uczniowie szkół podstawowych i gimnazjalnych. W czasie posługi noszą oni stroje, których kolorystyka zależna jest od okresu liturgicznego oraz charakteru danej mszy czy nabożeństwa.

Odrębną część Liturgicznej Służby Ołtarza stanowią lektorzy. Można ich rozpoznać po tym, że noszą albę (białą długa szatę). Jest to najczęściej młodzież szkół gimnazjalnych i średnich. Lektor oprócz klasycznych zadań, jakie pełni ministrant, pełni również posługę słowa – czyta lekcje (czytania).

W obecnym czasie ludzie, szczególnie młodzi, często zapominają o Bogu. Wielu, chociaż deklarują się jako wierzący, daleko jest od wypełniania, przynajmniej podstawowych zasad wiary, a ich deklaracje opierają się raczej na poleceniu rodziców, niż na świadomości, że wiara wypływa z miłości Boga do człowieka i miłości człowieka do swojego Stwórcy. Są też i tacy, którzy nie czekając na starość, całą swoją ziemską wędrówkę pragną przejść w obecności Jezusa, do którego przecież zdążają. W tym swoim pragnieniu spotykają się z niechęcią, drwiną a nawet pewnym prześladowaniem ze strony swoich rówieśników. Szukają więc oparcia u ludzi, którzy myślą tak jak oni. Znajdują je w różnych grupach działających przy parafii. Jedną z nich jest także Liturgiczna Służba Ołtarza. Tutaj chłopcy uczą się umiłowania i zrozumienia liturgii Kościoła. Znajdują przyjaciół, z którymi mogą razem się modlić ale również razem się bawić. Wiedzą, że zawsze czeka na nich ktoś, kto idzie tą samą drogą i w tym samym kierunku. Pomagają sobie w różnych życiowych sytuacjach. Nie ma tam lepszych i gorszych (co najwyżej bardziej lub mniej gorliwi czy odpowiedzialni). Nie ma też bariery wiekowej.

Na gruncie tej wspólnoty wrastają wspaniałe przyjaźnie, które mogą stać się znakiem dla innych, że istnieją jeszcze takie wartości jak miłość, przyjaźń, uczciwość, zaufanie, przebaczenie, bezinteresowność. I chociaż trudno jest posługiwać się nimi w codziennym życiu, ministranci starają się tak właśnie postępować. Jak im to wychodzi osądzi Bóg a może też i ludzie.

Modlitwa przed służeniem:

OTO ZA CHWILĘ PRZYSTĄPIĘ DO OŁTARZA BOŻEGO
DO BOGA KTÓRY ROZWESELA MŁODOŚĆ MOJĄ
DO ŚWIĘTEJ PRZYSTĘPUJĘ SŁUŻBY
CHCĘ JĄ DOBRZE PEŁNIĆ
PROSZĘ CIĘ PANIE JEZU O ŁASKĘ SKUPIENIA
BY MYŚLI MOJE BYŁY PRZY TOBIE
BY OCZY MOJE BYŁY ZWRÓCONE NA OŁTARZ
A SERCE MOJE ODDANE TYLKO TOBIE AMEN.

Modlitwa po służeniu:

BOŻE KTÓREGO DOBROĆ
POWOŁAŁA MNIE DO TWEJ ŚWIĘTEJ SŁUŻBY

1.     Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.

2.     Ministrant służy Chrystusowi w braciach.

3.     Ministrant rozwija w sobie życie Boże.

4.     Ministrant pracuje nad swoim charakterem i czuwa nad czystością duszy.

5.     Ministrant poznaje liturgię, szanuje liturgię i żyje nią.

6.     Ministrant modli się za Kościół, za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.

7.     Ministrant jest dobrym synem i bratem.

8.     Ministrant swoją chrześcijańską postawą wnosi wszędzie prawdziwą radość.

9.     Ministrant przez swoją pilność i sumienność staje się przykładem dla innych.

10.   Ministrant podobnie jak kapłan, stara się być niejako „drugim Chrystusem”.